فلسفه رنگ کمربند ها در کاراته

{کمربند سفید:  به معنای پاکی است و جواز شروع فراگیری کاراته میباشد! سفید نشانه پاکی  صداقت  صلح و دوستی است}

{کمربند زرد:  نشانه این است که هنرجو مانند جوانه ای است در حال رشد.(جوانه گیاهان اوایل رشد به رنگ زرد هستند) زرد بیانگر امید و کوشش است}

{کمربند سبز:  نشانه ی دفاع است و هنرجویی  که به این مرحله می رسد می تواند از خود و دیگران دفاع کند! توانایی دفاع از: کاراته و  خود  و دیگران}

{کمربند آبی:   وقتی کاراته کار از رنگ آبی بهره می گیرد به آرامش دست یافته است همچون آرامش آسمان آبی و دریا! اینک سر به آسمان کشیده و از گزند طوفانها در امان است.اینک آرامش یافته است.حالا  کاراته کار  درختی  شده است که می تواند به راحتی چون چتری خود و دیگران را محافظت کند}

{کمربند سیاه: کاراته کار با کمربند سیاه  درگیر روحیه ای تهاجمی است. زمانی که به کمربند سیاه دست می یابد تازه متوجه می شود که  بیشتر در محا صره ناشناخته ها قرار دارد!  روحیه تهاجمی و آرامش که درطی سالها یافته با هم او را صبور ساخته است.در مقابل ناشناخته ها با مهارتی که در خلال سالهای تمرین یافته به پا می خیزد و به شناسایی درون خود می پردازد!.روحیه ی سرسختی و تسلیم ناپذیری که در خلال تمرینات کسب کرده  کاراته کار را  وا می دارد تا در میان ناشناخته ها  گام بردارد و با تجربیات قبلی آنها را بسنجد. 

احترامی که مردم نسبت به رنگ سیاه دارند،هر کاراته کار را به سوی کشف واقعیات زندگی سوق می دهد.

دارنده  کمربندسیاه  میتواند  علیه  مهاجم  و بی عدالتی و جهل قیام کند.

{سیاه رنگ ناشناخته ها،رنگ بیم و هراس و رنگ یاس و ماتم است}